
Invloed van de woorden die we spreken
In één van zijn ‘Vraag en antwoord’ – boeken heeft Jozef Rulof het over het gebruik van harde woorden:
"Door een woord al kun je een mens een mes, niet in zijn stoffelijke hart steken, maar in zijn geestelijk hart. En dat is gevoeliger dan het stoffelijke. Gelooft u dat? Want, meneer en mevrouw, wij voelen het mes in onze ziel, en niet in het hart; en dat is de geest, het gevoelsleven, de persoonlijkheid."
Woorden zijn zoals alles is, ENERGIE in beweging. Deze geven een trilling weer, al dan niet liefdevol. Deze worden opgeslagen in het cel-geheugen en veroorzaken een chemische reactie.
Wanneer we snauwen en grauwen worden we automatisch nog meer uit harmonie geslingerd, aangezien we naar wet van oorzaak en gevolg, terugkrijgen gekatapulteerd wat we geven of uitzenden.
Mensen, koppels kunnen soms ernstig gefrustreerd worden door wat ze bij de ander ontmoeten, het verschil is soms te groot in beiden waarheden, dat het accepteren van de ander met zijn overtuigingen en gedragingen, soms zeer moeilijk lijkt. Zen blijven geraakt dan wel eens zoek.
De liefdesbrug, een ontmoeting in het midden
De brug die dan gebouwd dient te worden om te overbruggen is die van onvoorwaardelijke acceptatie en beschouwend zijn enkel. Maar ook de meerwaarde van de verschillen zien en benutten als drijvende kracht, als motor en voeding voor het gezamenlijke creatie-spel.
We worden uitgedaagd om bewust te denken, praten en handelen. En dat is goed, dat verfijnd de persoonlijkheid en geeft een mooiere, serenere uitstraling. Ook de ander wordt dan zo in deze weerspiegeling uitgedaagd om zijn deel aan te spreken, net omdat dan dit zichtbaar wordt.
Het is makkelijker dan in strijd te gaan en we kunnen zo beter onze vitale energie behouden.
Bij de nieuwjaarsviering op 1 januari 1952 in huiselijke kring vraag Jozef Rulof (Medium André Dectar) aan zijn vrienden:
“Dit is het jaar dat Onze-Lieve-Heer meeluistert. Wat heb je tegen de meesters te zeggen?’ Hij vraagt hun naar hun goede voornemens voor het nieuwe jaar. En uit hun antwoorden haalt hij de kern naar voren: Hoe voeren we onszelf naar een lichtsfeer?”
Hij neemt daarbij ook eerst zichzelf onder handen en vraagt aan zijn vrouw hoe zij hem thuis ervaren heeft:
“Was ik een broer of een bruut? Heb ik je gedragen? Had ik fouten, dan wil ik ze gaarne veranderen. Was ik liefdevol?”
Was ik welwillend? Was ik werkend?
Tal van fundamentele vragen kwamen die dag aan bod.
Vragen die voor mij ook resoneren met de vraag: ‘Was ik liefdevol?’, zijn:
Ben ik in staat liefde te reflecteren, zodoende de ander in zijn schoonste spiegel kijkt en zichzelf op een diepere laag herkend?
Ben ik in vrede met mezelf en alle spiegels die ik ontmoet?
Kan ik al zo in diepe vrede, in stilheid zijn, ook al is er nog disharmonie rondom mij?
Misschien nog niet altijd, we mogen de lat niet te hoog leggen voor onszelf, niet te streng zijn voor onszelf, perfectionisme loslaten, dat ik ook bij mezelf herken, en ons liefst vooral elke dag schouderklopjes geven voor onze inzet tot liefdevol gedrag.
Ons eigen uniek pad bewandelen in dankbaarheid en onze zegeningen tellen in de meest kleine dingen; Dankbaar zijn voor onze lievelingen rond ons heen, onze kinderen, onze partner, onze ouders en familie, onze hartsvrienden, andere contacten en uitdagers in het leven, … die op ziel-niveau bezien vaak onze beste vrienden zijn. Die ons bewegen en stuwen tot groei alleen maar door hun zijn en hun unieke pad te volgen.
Eenvoudige reflecties zijn vaak de meest krachtigste in hun werking!
Voor mij althans helpt het om de Liefdesbrug steeds te verstevigen om dagdagelijks de vraag te stellen aan mezelf en aan mijn partner: “Was ik liefdevol?”
Veel komt er vrij in het gevoelsleven wanneer men bij beiden partijen daar ruimte voor schept. En dat is voor mij absoluut de moeite waard!
Geïnspireerd door het werk van Jozef Rulof - Tekst: © 2020 Inge M.J. Jamar
Comments